aşk

 

Çaresiz kalmıştı Leyla'da..
Kavuşmak imkansızdı..

İhtiyar tatlı-sert yol gösterdi;
"Gir şu odaya; çağır Leyla'yı.."
Aklı almadı önce..
Pek de inanmamıştı..
Ama yapacak da başka bir şey yoktu..
Çaresiz adam, girdi odaya..
Sayıkladı günler boyu, geceler boyu..
Çıkmadan o odadan, çağırdı Leyla'yı..
Kırkı asırdır yandığı aşkı,
Daha kırk vakit dolmadan..
İşte geliyordu..
İşte görüyordu;
Leyla kendisini çağıranı aracasına geliyordu..

Korktu genç adam..
Anladı genç adam..
Unuttu genç adam..

Gidip sarıldı ihtiyarın eline..
"İstersem olduğuna göre..
Çağırırsam geldiğine göre..
Bana aşkı öğret!.."

Dediki ihtiyar;
"Bu kainat...
Aşkına yaratıldı Sevgili'nin...
Sen aşkı ne sandın?"

Aşk..
Öyle bir istemek ki..
Kavuşmak mecbur kalsın...