“Elif” karanlıkta oturuyordu.
Bir “Be” bulsa, açılacaktı yolu
Ama sırdı “Be”
“Elif” sırrın varlığını bile bilmiyordu.
Oysa gelmesi gerekiyordu “Be”nin...
Gelmesi ve ayağına düşmesi “Elif”in...
“Her yan Be’ydi şimdi, her şey Be.
Be’ye bağlanınca Elif, Elifliğini bildi.
Her şeyi Be ile tefsir etti.
Dünya dediğin bir tefsir hikâyesi, yol verdi, geçsindi.”
...
Elif, “tek”; “Be” tek’in tekliğini pekiştiren iki. Bunun için “Be” ikiliğin değil, Elif’in tek oluşunun bir tezahürü. Elif’in “Be”ye; “Be”nin de Elif’e aşkı, Elif’in “Be”de tezahür eden kendi aşkına âşık olması…
Cam Irmağı Taş Gemi / Nazan Bekiroğlu
0 yorum:
Yorum Gönder